DI FÍR KÁSHES

די פיר קשיות

 

אַז דער טאַטע לעבט און זיצט בײַם טיש איז מען מקדים מיט די ווערטער:

טאַטע! כ′וועל דיר פרעגן די פיר קשיות!

———

טאָמער ניט, זאָגט מען:

רבותי! כ′וועל אײַך פרעגן די פיר קשיות!

די ערשטע קשיא איז:

מַה נִּשְׁתַּנָה הַלַּיְלָה הַזֶּה מִכָּל הַלֵּילוֹת?

פאַרוואָס איז אָטאָ די נאַכט פון פֵּסַח אַנדערש פון אַלע נעכט פון אַ גאַנץ יאָר?

שֶׁבְּכָל הַלֵּילוֹת

אַז אַלע נעכט פון אַ גאַנץ יאָר

אָנוּ אוֹכְלִין חָמֵץ וּמַצָּה

עסן מיר סײַ חָמץ סײַ מַצה

הַלַּיְלָה הַזֶּה 

אָבער — אָטאָ די נאַכט פון פֵּסַח

כֻּלּוֹ מַצָּה!

עסן מיר — נאָר מצה!

די צווייטע קשיא איז:

שֶׁבְּכָל הַלֵּילוֹת

אַז אַלע נעכט פון אַ גאַנץ יאָר

אָנוּ אוֹכְלִין שְׁאָר יְרָקוֹת

עסן מיר אַלערלייאיקע גרינסן

הַלַּיְלָה הַזֶּה

אָבער — אָטאָ די נאַכט פון פֵּסַח

מָרוֹר!

 עסן מיר נאָר — ביטערע קרײַטעכער!

די דריטע קשיא איז:

שֶׁבְּכָל הַלֵּילוֹת

אַז אַלע נעכט פון אַ גאַנץ יאָר

אֵין אָנוּ מַטְבִּילִין אֲפִילוּ פַּעַם אֶחָת

טונקען מיר ניט אײַנעט דעם עסן, אַפילו קיין איין מאָל אויכעט ניט

הַלַּיְלָה הַזֶּה

אָבער — אָטאָ די נאַכט פון פֵּסַח

שְׁתֵּי פְעָמִים!

טונקען מיר אײַנעט דעם עסן — צוויי מאָל: איין מאָל ציבעלע אין זאַלץ⸗וואַסער, און איין מאָל — כריין אין חרוסת.

די לעצטע קשיא איז:

שֶׁבְּכָל הַלֵּילוֹת

אַז אַלע נעכט פון אַ גאַנץ יאָר

אָנוּ אוֹכְלִין בֵּין יוֹשְׁבִין וּבֵין מְסֻבִּין

עסן מיר סײַ זיצנדיק סײַ אָנגעלענטערהייט

הַלַּיְלָה הַזֶּה

אָבער — אָטאָ די נאַכט פון פֵּסַח

כֻּלָּנוּ מְסֻבִּין!

עסן מיר אַלע נאָר — אָנגעלענטערהייט!

אַז דער טאַטע לעבט און זיצט בײַם טיש איז מען מסיים מיט די ווערטער:

טאַטע! גיב מיר אַן ענטפער אַף די פיר קשיות!

———

טאָמער ניט, זאָגט מען:

רבותי! גיט מיר אַן ענטפער אַף די פיר קשיות!

 

עֲבָדִים הָיִינוּ וכו′


As recorded by Yiddish poet Menke Katz (1906–1991) from his memory of childhood sdorim in Micháleshik, Svintsyán and Svir, all in the Vilna area…

Comments are closed.